*Taxi Tehêran, 01:12:54
Henüz başkanlık safsatası referandumu öncesi denk geldi Jafar Panahi’nin yapımı. Devlet yönetimi zaten kötü olan memleketimde, bu defa toplumsal olarakta tek tipleşmeye hızla koşmakta iken, Panahi'nin, İran'ın yasaklarını naif bir dille anlatan filminden son bir diyalog bilhassa bünyeyi çarptı:
(Çiçekli kadın, yani avukat arabaya biner ve diyalog ilerler...)
Biliyorsun ki, Cafer, izlendiğimizin farkında olalım diye bazen kasıtlı olarak böyle yapıyorlar. Onların taktikleri belli; önce siyasi bir dava oluşturuyorlar ve Mossad'ın, CIA'nın, MI5'ın bir ajanı hâline geliyorsun. Sonra bir de ahlâksızlık suçu çıkarıyorlar ve hayatını hapishaneye çeviriyorlar. Sonunda serbest bırakıldığında, dışarıdaki dünya daha büyük bir hapishane hâline bürünüyor. En iyi arkadaşlarını en kötü düşmanların yapıyorlar. Demem o ki ya ülkeyi terk edeceksin... ya da tekrar hapishaneye dönmek için dua edeceksin.
Evet, son atışı acı bir çarpıcıklıkta yapmış ama muhteşem tatlı, sıcak, gülüş bir dolu bir film olmuş...
sevgilerle.
Taksi Tahran @ Wiki
